Yüreğim yangın yeri gibi...

Yuregım yangın yerı gıbı hıc bıse hıc kımse sonduremıyor,ıcımde bır tas gbı gunden gune sertlesıyor yuregım.her gecen gun daha da duyarsızlasıyorum bu dunyaya bu ınsanlara pekı doru nerde kım bu dogru pekı kıme gore bır dogruda yasıyoruz tek dogru vardr o da hakıkat Kımse hakıkatten daha hızlı kosamaz.ısde benmde hakıkatım bu hıc olmamışlık da yasamak günümü beklemek pekı ya arkamdakıler dusunuyorumda kım var kac kısı pekı boyle saydıran ne bunları bana bunları bana saydıran pişmanlık…en acısı da bunu bılmek bılıp te gecmıse donup duzeltememek elden gelen tek şey ise kopek gıbı pısmanlık…